Gisterochtend beleefde ik het allerlaagste dieptepunt in mijn recentelijk aangenomen nieuwe carrières: alle banen en rollen raakten zo in elkaar verstrikt dat ik struikelde en keihard onderuit ging. Mijn twee zeer ongehoorzame, eeuwig hongerige en om-de-seconde afgeleide leerlingen dreven mij als huismoeder SLASH thuisjuf SLASH vanuit-huis-werkende-docent-op-internationale-school SLASH politieagent SLASH wannabe-supportende-partner-van-vanuit-huis-werkende-fysiotherapeut even compleet NUTS. Ik wist niet waar ik het moest zoeken en waar te beginnen. Sol wilde aandacht en drinken, Pippa had geen zin meer in haar taakjes en zat te zeuren om een filmpje, iets lekkers en aandacht en Jools deed 1001 dingen die totaal niets te maken hadden met haar waslijst aan schoolwerk. Het was inmiddels 11 uur en ik had het gevoel nog helemaal NIETS voor elkaar te hebben gekregen. Ja, m’n koffie voor de derde keer koud laten worden. Dat was dan wel gelukt. Check.
Vandaag ga ik het allemaal anders doen
En dus bedenk ik iedere dag weer iets nieuws wat wel zou moeten werken om een soort van structuur in deze dagen te brengen. Geloof me: ik heb al heeeeeel wat geprobeerd, maar óf het werkte niet, óf het werkte maar heel kort. Vandaag is een nieuwe dag en ga ik een nieuwe poging wagen. Ik ga het eens over een compleet andere boeg gooien en ga proberen om op alles en iedereen vooruit te lopen: vroeg(er) opstaan dan de rest, tijd voor mezelf nemen om iets te doen wat IK leuk vind en de dag voor de rest van het gezin voorbereiden.
Dank je wel Elles en Mel Robbins, voor de inspiratie!
The early bird catches the worm – én de energie
Vroeg opstaan is voor mij best een dingetje. Ieder minuutje slaap in de ochtend ontvang ik namelijk met open armen. Maar vanochtend dacht ik:
Kom op, de Graaf. Doe eens gek. Probeer die ochtendroutine van Elles en Mel Robbins eens. Geef het een kans.
En ja, dat doe ik dus nu! Het is inmiddels 6.30 uur en er zit al een (warme!) kop thee in en een broodje hagelslag (YUM). En: ik typ. Daar had ik ook al heel lang zin in, maar het kwam er steeds niet van. Wanneer de kids op bed liggen, liggen Thaddeus en ik er ook standaard af en kijken we redelijk brainless wat series op Netflix en/of scrollen we Instagram door. Zo fijn dat het nu wel lukt. Zo fijn om nu wel die energie te voelen en zonder haast of schuldgevoel iets te doen voor mezelf.
Dat het aanrecht nog vol staat met vuile vaat kan mij niet echt (lees: echt niet) interesseren. Dat kan prima wachten. Nu is het tijd voor mij. Al is het maar even. Dit voelt goed!
It takes two to Tango
HA! En ik ben niet de enige hier in huis met dat idee. Thaddeus rende net (letterlijk) de deur uit voor zijn favoriete invulling van ongestoorde me-time: even alleen én actief bezig zijn in de frisse buitenlucht.
Playback je (niet) gek
Wat voor ons de afgelopen dagen ook een goede game changer is geweest om even uit de hectiek van de dag te stappen, was om met z’n allen iets hilarisch te doen. Iets lekker geks om niet gek te worden. Om het leven niet al te serieus te nemen. Met een hele bak zout. Wat we dan doen? >> Een talentenjacht met Sol als ster van de show (hij had géén idee en wij kwamen niet meer bij), Het Grote Houd De Ballon In De Lucht Spel, samen sporten in de tuin (met z’n allen bij Thaddeus op z’n rug en hem een push-up laten doen) en andere leuke spelletjes zoals Kubb spelen.
Een goed begin…….
De me-time is voorbij. Inmiddels is het 7 uur en komt de rest van het huis langzaam ook in actie. Er zit er een meisje voor me aan tafel die een luisterboek heeft aangezet en een schaakbord voor ons klaar aan het zetten is en ligt een jongetje onder m’n stoel die mamamamamama zegt en me verliefd aankijkt. Allemaal dingen waar ik nu nog meer van kan genieten met deze fijne energie die ik verkregen heb dankzij dat uurtje voor mezelf. Dat gaat vast de rest van de dag ook z’n vruchten afwerpen. Dat kan niet anders!
liefs,
Annette
PS: Hoe gaat het bij jou? Zit jij ‘er lekker in’? Of ben je ook nog flink zoekende naar fijne routines?
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door