Vorige week vertelde de juf van Pippa dat Pippa heel emotioneel had gereageerd toen in de klas het verhaal van Mozes voorgelezen werd. Pippa vond het zo zielig voor het baby’tje en voor zijn echte papa en mama dat ze niet bij elkaar mochten zijn. Maar ze had ook traantjes van blijdschap, omdat er toch een andere mevrouw voor Mozes ging zorgen. De juf wilde aan mij laten weten dat dit gebeurd was, mocht Pippa later op de dag of avond hier nog over beginnen. Uiteindelijk hebben we haar er niet meer over gehoord. Het inlevingsvermogen in zo’n verhaal en het gevoel van medeleven vindt op het moment zelf plaats, maar ze kan het ook gelukkig al snel weer loslaten en verder gaan met de orde van de dag. Een soortgelijke situatie diende zich vandaag weer aan, maar dan in de bioscoop.
Een uitje voor 2: Just me & The Pipster
Pippa en ik gingen even lekker met z’n tweetjes op pad. Heerlijk zo’n uitje voor 2 en alle aandacht voor elkaar. Alle 3 onze kinderen genieten zichtbaar van dat soort dingen. Pippa is gek op bioscoopbezoekjes en nu dat weer mag maakten we daar vanmiddag graag gebruik. Om kwart over drie vertrokken we samen (ik lopend en zij op de step) richting de bioscoop in Lisse. Op stap met Pippa voelt altijd alsof je op safari bent, want ze ontdekt in iedere struik, bloem of stukje aarde wel beestjes. Vanmiddag stonden we een minuut of tien naar een bijtje te kijken die druk bezig was nectar te verzamelen in de vlinderstruik van de buren op de hoek. Daarna hadden we de grootste lol met en in een watersproeier in de tuin bij de kerk, kroop Pippa door een spiraalvormig fietsenrek en als diepte- en tegelijkertijd hoogtepunt organiseerden we nog een begrafenisje voor een dood bijtje die we vonden op de stoep. Never a dull moment met Pippa & La Mama….!
De film: Big Trip
De film was leuk, grappig en zat vol lekkere muziekjes waarop uitbundig door Pippa en haar 2 buurvrouwen geswingt werd. Die buurvrouwen bestonden uit haar klasgenootje die toevallig ook in de zaal zat en mij. De ouders van Pippa’s klasgenootje en ik hebben een heel groot deel van de film naar onze kinderen zitten te kijken, want zij waren eigenlijk nog mooier entertainment dan de film zelf. Hun pure reacties waren GOUD. Schrikken, lachen, gieren, giechelen, waarschuwen: hashtag no filter. Zo heerlijk. Maar de allermooiste reactie van Pippa vond ik toen het op het einde (spoiler alert) allemaal weer goed kwam. Ze zat met een tevreden lach om haar mond en glimmende oogjes naar het doek te kijken. Terwijl ze mijn hand pakte, zag ik dat haar oogjes steeds natter werden en er een traantje naar beneden rolde. Oh en natuurlijk, natuuuuuurlijk hield ik het ook niet droog. Ik deed natuurlijk, natuuuuuurlijk keihard met haar mee. Wow, wat voelde ik mij mega trots op het grote hart van mijn dochter.
Nagenieten
Op de terugweg kletsten we samen (uh, zij) honderduit over de avonturen van Patrick, Oscar, Janus, de babypanda en hun andere dierenvrienden. Vooral de wolf (slap)Janus had veel indruk op haar gemaakt. Hij was heel belangrijk geweest voor de goede afloop door eindelijk over z’n angsten heen te stappen. Dat vond Pippa echt super stoer van hem. En ze zei dat ze nu heel veel zin had om weer met Sol te knuffelen, want tijdens de film had ze veel aan hem gedacht doordat de babypanda dezelfde geluidjes als hij maakte. Eerlijk: ik had EXACT hetzelfde gevoel! Gauw terug naar huis dus!
Het was een memorabele middag. Zo fijn!
liefs,
Annette
PS: Hebben jullie kinderen dat ook, dat ze echt helemaal ‘in’ een film of boek kunnen zitten en er emotioneel in betrokken raken? Of heb je dat zelf? Ohhhhh ik ben ook echt zo’n jankerd haha! Bij ieder mooi of zielig moment komen de waterlanders al!
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door