Slipgevaar

Tijdens mijn vorige zwangerschap, ik was zo’n 29 weken zwanger en volop in de gloria. Ik voelde me super en vond mezelf prachtig! M’n zwangere buik ging je nu echt goed zien enne m’n boobs…laat ik zeggen, ik was dik tevreden. Ik zat op m’n roze wolk en níks kon me van m’n apropos brengen..

De bel ging. Ik was boven de was aan het opvouwen dus ik sprintte naar beneden en deed de deur open. Onze vriendelijke pakketbezorger die de laatste tijd wel heel vaak langs kwam -want ja, je bent zwanger, staat bol van de hormonen en online shoppen voor je baby is compleet het einde- groette me vriendelijk en zei: ‘kijk eens? Een mooi pakket voor jou!’ Hij keek me wel heel erg blij aan. Je snapt wel, ik werd argwanend. Ik nam de doos aan, zei vriendelijk gedag, snelde de woonkamer in en zette de doos op de tafel. Daar stond de doos. Nee ik zeg het niet goed; daar stond dé doos. Met grote gele letters stond het erop: kraampakket. Ineens gingen mij verhalen dagen van vriendinnen die al kinderen hadden en dit ‘fantastische’ kraampakket ook hadden gekregen. Ik twijfelde even…zal ik de doos openmaken? Mijn nieuwsgierigheid won het dus ik deed het, ik maakte de doos open. Zo erg kon het toch niet zijn.

Met de schaar roetsjte ik langs het plakband. De doos knalde nog net niet zelf open, zo bomvol zat ie. Ik deed de flappen aan de bovenkant van de doos open. Om het leuk te maken lag er bovenin een schattig babybordje. De kleuren grijs met wit. Hmm, beetje saai dacht ik nog. Dat het pakket alles behalve saai was ontdekte ik niet veel later. Man, wat zat er allemaal in!? Onderleggers, zeil, ontsmettingsmiddel, my goodness wat waren ze allemaal van plan joh!? 

Toen gebeurde het. Daar lag het. Drie grote pakken. Het staarde me aan en zei nog net niet ‘you need me girl!’ 

Matrassen. Gróte matrassen. En dan bedoel ik dus ook écht groot. Nee, niet één waar je je vriendin op laat crashen na een avond bruut stappen, nee één voor in your undy’s. Daar stond ik dan. Met in m’n hand een matras en in gedachten was ik bij m’n lade vol strings.. ‘Houston we have a problem’. Want hoe krijg ik die matrassen in vredesnaam in m’n strings!? Het gevreesde woord kwam boven. Dit is een typisch gevalletje ‘slipgevaar’. Goed..dusssss…..oma-onderbroeken. Ik zag mezelf al lopen in zo’n enorme Granny tent. ‘Dit komt nooit meer goed!’ dacht ik nog.

Okay daar ging ik dan: op Granny-underwear jacht. Vol goede moed reed ik richting het dorp. Ze noemen het hier een stad maar na 14 jaar in Utrecht te hebben gewoond is Lelystad echt een dorp. Tijdens de rit kon ik maar aan één ding denken; één van m’n favoriete films; Bridget Jones. Bij het zien van die film heb ik gezworen nóóit zo’n slip te kopen! Zucht..

De Hema. ‘Bingo!’ daar moest het vast lukken dacht ik met mijn eeuwige positiviteit. Ik liep naar binnen, gelijk linksaf naar de afdeling ‘undy’s’. Ik liep langs de schappen. ‘Oeh, leuke strings en shorts! Oh nee daar kwam ik niet voor’. Met het gevoel volledig verdwaald te zijn kwam ik dan aan bij de onderbroeken. ‘Goed, witte en huidkleurige tenten. Waar zouden ze hangen?’ Ik dacht nog ‘go Tessa, you can do this!’

Tot mijn grote verbazing hoefde ik niet lang te zoeken. Hoera! Ik had ze gescoord! En niet eens in het wit of huidkleurig en zowaar ook niet in het formaat tent. Tevreden en voldaan liep ik de deur uit (natuurlijk wel eerst ff betaald).

Eenmaal thuis dacht ik, laat die bevalling maar komen, dat klusje klaren we wel ff.

Geloof me, ik ben nog nooit zo blij geweest met Granny underwear én matrassen. En, zo erg als ik dacht dat het was…het valt allemaal reuze mee 😉

Sterker nog, nu met mijn tweede bevalling om de hoek ben ik heel blij dat ik weer zo’n kraampakket heb gekregen van mijn zorgverzekeraar die mij door de bevalling en de eerste week gaat helpen!

Het komt steeds dichterbij en oh wat kijk ik er naar uit dat ons kleine meisje komt! Of ik me zorgen maak over de bevalling? Soms. Niet omdat ik er tegenop zie maar omdat ik nu bij de tweede keer weet wat me te wachten staat. En zelfs dat kan compleet anders zijn.

We gaan het zien, aftellen geblazen!!

Over de schrijfster van dit artikel:

Tessa Bonhof-Regnerus (36 jaar) is echtgenote van Henk Bonhof, moeder van Lauren (1,5) en hoopt eind februari 2017  te bevallen van een tweede dochtertje. Woonachtig in Lelystad. Zij is naast studiecoach bij Studiecentrum Lelystad ook werkzaam als docent Plustijd op vier verschillende basisscholen. Tessa vormt samen met Annette de Graaf Team Momspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s.

Door positief in het leven te staan en vooral te focussen op de mooie en dankbare dingen in het leven inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om op een vrolijke, enthousiaste, nuchtere, smakelijke, gezonde en gezellige manier door de dag te fietsen. ‘What you see is what you get’ is volledig van toepassing op Tessa. Niks meer, niks minder. Gewoon precies zoals het is. Daar horen natuurlijk ook minder leuke dingen bij maar met een positieve insteek in het leven gaat het zonnetje altijd weer schijnen!

 Disclaimer:

Annette en haar collega Tessa bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.

.