Nu ik al een tijdje verlof heb en heerlijk kan genieten van onze meiden, ben ik ook behoorlijk onthaast. Het hoeft allemaal niet meer zo snel, ik zie wel wat de dag brengt en ik geniet van alles wat er op mijn pad komt. We doen veel leuke dingen. We gaan de hort op naar het bos, de kinderboerderij, fietsen of bootjes kijken. We genieten enorm. Zwangerschapsverlof is voor mij ook een periode van stilstaan, nadenken, tot mezelf komen en terug naar de kern. Want WAUW wat ben ik een ongelooflijke bofkont.
En bij het stilstaan en nadenken kom ik al snel tot mijn kern. Ik realiseer me dat ik ontzettend dankbaar ben voor alles wat ik mee mag maken in mijn leven. Want hé laten we eerlijk zijn, het is allemaal niet vanzelfsprekend en ik wil het ook absoluut niet als vanzelfsprekend zien. Ik ben dankbaar voor mijn lieve man die in mijn leven is gekomen. Ik ben dankbaar voor de prachtige dochters die we samen hebben gekregen. Ik ben dankbaar voor de mooie baan die ik heb en waar ik enorm van geniet. Ik ben dankbaar dat we een mooi huis mogen laten bouwen. Ik ben dankbaar dat we iedere dag te eten hebben en het zo goed hebben. Ik ben dankbaar voor de lieve vrienden en familie die we om ons heen hebben. Ik ben dankbaar dat ik in een land leef waar veel goed geregeld is voor ons en onze kinderen. Ik ben dankbaar voor het onderwijs wat we kunnen genieten in Nederland. Ik ben dankbaar dat ik mag zijn wie ik ben.
Binnen mijn werk krijg ik te maken met kinderen die het niet zo goed hebben als ik of mijn kinderen het hebben. Kinderen die thuis weinig te besteden hebben. Kinderen die het eten krijgen wat mijn kinderen krijgen. Kinderen die geen sinterklaas kunnen vieren, laat staan hun verjaardag. Maar ik heb van deze kinderen een les geleerd. Deze kinderen zijn namelijk ontzettend DANKBAAR. Dankbaar met hele kleine dingen. Een sleutelhanger van de brandweer of een mandarijntje in de pauze. Ze zijn dankbaar voor de lessen die ik geef en dat krijg ik regelmatig terug. Ze zijn dankbaar voor de activiteiten die we ondernemen, dankbaar dat ze mogen spelen met andere kinderen. Dankbaar voor de extra aandacht die ze krijgen. Nou ben ik altijd al wel een heel dankbaar en positief mens geweest maar deze kinderen laten mij extra inzien hoe belangrijk het is om te genieten en blij te zijn met wat je hebt in je leven.
En wat wil ik graag onze meiden als dankbare kinderen opvoeden! Maar hoe doe je dat? Hoe zorg je dat je kinderen waarderen wat ze hebben en krijgen? Maar ook dat ze ervaringen en mensen leren waarderen?
Ik heb me laten inspireren door Musing Momma: 11 Ways to Raise a Greatful child.
Je begrijpt vast zelf ook wel dat je je kind niet in één lesje waardering en dankbaarheid leert maar dat dit de hele dag door gaat. En het gaat natuurlijk niet alleen om het aanleren van waardering van materiele zaken. Wat belangrijk is, is je kind aanleren dankbaar te zijn voor ervaringen en andere mensen leren waarderen.
Bedank je kind – Net als met ‘respecteer om gerespecteerd te worden’ leren kinderen te waarderen als ze zelf gewaardeerd worden. Dank je kind wanneer hij kleine klusjes doet in huis of wanneer het met geduld afwacht. Bedank je kind als hij zichzelf blijft in een bepaalde situatie. Toon hem hoe het is om gewaardeerd te worden en laat hem ervaren dat zijn pogingen om goed te doen of geduldig te zijn worden gewaardeerd. Laat hem horen hoe dankbaarheid klinkt en hoe makkelijk het is om dit te integreren in zijn dagelijks leven.
Laat hem horen hoe jij anderen bedankt – Onze kinderen leren zo veel door ons te observeren. We kunnen onze kinderen wel vertellen dat ze dankbaar moeten zijn, maar het heeft natuurlijk veel meer effect als je het laat zien. Vertel je kind wat een buurman, kennis of vreemde deed en maak duidelijk hoe zeer je dit waardeert. Laat je partner merken dat je haar of zijn kookkunsten, hulp in het huishouden en zijn of haar rol als ouder waardeert in bijzijn van de kinderen. Op deze manier leren kinderen dat niet alles wat een ander doet vanzelfsprekend is, en dat er ook waardering tegenover mag staan als je doet wat van je verwacht wordt.
Volgen jullie al onze avonturen al via Instagram? Kijk op lieve_lauren_en _pippa
Over de schrijfster van dit artikel:
Tessa Bonhof-Regnerus (36 jaar) is echtgenote van Henk Bonhof, moeder van Lauren (1,5) en Pippa (0). Woonachtig in Lelystad. Zij is naast studiecoach bij Studiecentrum Lelystad ook werkzaam als docent Plustijd op vier verschillende basisscholen. Tessa vormt samen met Annette de Graaf Team Momspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s.
Door positief in het leven te staan en vooral te focussen op de mooie en dankbare dingen in het leven inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om op een vrolijke, enthousiaste, nuchtere, smakelijke, gezonde en gezellige manier door de dag te fietsen. ‘What you see is what you get’ is volledig van toepassing op Tessa. Niks meer, niks minder. Gewoon precies zoals het is. Daar horen natuurlijk ook minder leuke dingen bij maar met een positieve insteek in het leven gaat het zonnetje altijd weer schijnen!
Gepubliceerd door