“Soms heb ik dagen niet gepraat”.

Deze week is het “de Week tegen Eenzaamheid”. Een week waarin landelijk de focus wordt gelegd op eenzaamheid. Is dat nou echt zo nodig? Helaas wel ja..

Meer dan een miljoen Nederlanders voelt zich sterk eenzaam. Ken jij het gevoel van eenzaamheid? Ik hoop van harte dat je dit gevoel niet kent. Bij eenzaamheid voelen mensen het gemis van verbondenheid met anderen. Eenzame mensen ervaren het gemis aan een hechte, emotionele band met anderen. Eenzaamheid kan ook ontstaan wanneer je minder contact hebt met andere mensen dan dat je eigenlijk graag zou willen. Iedereen voelt zich wel eens eenzaam. In veel gevallen verdwijnt dat eenzame gevoel vanzelf als je weer beter in je vel zit. Eenzaamheid is vooral een probleem voor mensen die het sterk of langdurig voelen. De gevolgen van eenzaamheid zijn groot. Het heeft een negatief effect op je gezondheid, je welbevinden en in het meedoen in de samenleving. En daarom is eenzaamheid ook zo’n urgent probleem. Als je mij vraagt hoe eenzaamheid voelt dan moet ik flink graven in mijn hoofd. Het is gelukkig een hele tijd geleden dat ik eenzaamheid heb gevoelt.

Maar als ik terug denk aan dit gevoel dan krijg ik direct een steen in mijn maag en een vieze smaak in mijn mond. Eenzaamheid. Het meest nare gevoel wat ik ooit heb gevoeld. Pijn in mijn hart. Donker. Verdriet. Iedere dag weer begon ik aan de dag. Ik lachte mezelf door de dag heen maar op de fiets naar huis huilde ik. In mijn meest eenzame periode had ik een droom. Ik droomde dat ik in een donkere kamer lag. Op de grond, tussen stenen en dode vliegen. Het was ijzig koud. Ik lag daar en huilde. Maar niemand hoorde mij of zag mijn eenzaamheid en verdriet. Ik had de kracht niet om te roepen. Als ik terug denk aan deze donkere periode dan kan me dat nog steeds erg raken. De eenzaamheid kwam voort uit de situatie waar ik op dat moment in leefde. Gelukkig ben ik uit deze situatie gekomen en heb ik mijn gevoel van eenzaamheid kunnen verruilen voor enorm veel geluk, blijdschap en liefde.

Maar dat kan niet iedereen. Veel mensen denken dat vooral oude mensen eenzaam zijn. Oude mensen die op hun kamer zitten of in hun huisje. Waarvan veel mensen in hun omgeving niet meer langs komen. Deze oudere mensen zí’jn ook echt eenzaam. Wat zou het toch mooi zijn als deze mensen gezien worden en ze zich niet meer eenzaam hoeven te voelen. Mijn hart breekt als ik hoor dat een oudere dame van 78 jaar vorig jaar voor het laatst visite heeft gehad van een kennis…op haar verjaardag. Dan denk ik, hoe kan dat toch?!

Maar ook jonge mensen, mensen van jouw leeftijd, van mijn leeftijd, pubers, tieners, studenten zijn eenzaam. Mensen die dagelijks onder veel andere mensen komen. Mensen waaraan je het niet ziet of waar je het niet direct aan merkt. Mensen zoals jij en ik. Er wordt ook weinig gepraat over eenzaamheid. Ik zie mezelf nog zo tussen mijn vriendinnen staan. Feestjes vieren, drankjes drinken, lachen en plezier maken. Maar van binnen had ik pijn en verdriet. Eenzaamheid is trouwens niet hetzelfde als alleen zijn. Het valt wel regelmatig samen.

Maar hoe kom je er dan achter dat mensen eenzaam zijn wanneer ze wel gewoon overal naar toe gaan en meedoen? Praat met elkaar. Praat oprecht met elkaar. Wees een luisterend oor. En al je eenzaam bent? Maak het bespreekbaar. Zoek een vertrouwenspersoon.

Tijdens de Week tegen Eenzaamheid vraagt men aandacht voor dit probleem en zegt men: KOM ERBIJ! Want eenzaamheid aanpakken begint met het leggen van contact. De Week tegen Eenzaamheid is van donderdag 21 september tot zondag 1 oktober. Door het hele land zijn deze week honderden Kom erbij-activiteiten. Deze activiteiten vinden plaats in verschillende steden en dorpen. Ben je benieuwd en wil jij je inzetten voor mensen die dit zo hard nodig hebben? Kijk dan eens op de website http://www.samentegeneenzaamheid.nl

Ken jij eenzame mensen in je omgeving? Wat doe jij om deze mensen een fijne dag te bezorgen of heb jij tips over hoe je eenzame mensen kunt helpen? Deel ze dan met ons zodat we samen iets moois kunnen doen!  ❤

Volgen jullie al onze avonturen al via Instagram? Kijk op lieve_lauren_en _pippa

Over de schrijfster van dit artikel:
Tessa Bonhof-Regnerus (37 jaar) is echtgenote van Henk Bonhof, moeder van Lauren (2) en Pippa (0). Woonachtig in de polder. Zij gaat na de zomer een nieuw avontuur starten als leerkracht groep 5/6.  Tessa vormt samen met Annette de Graaf en Marjolijn Vreeburg Team Momspiration.nl; een blog voor (wannabe) heppie mama’s.
Door positief in het leven te staan en vooral te focussen op de mooie en dankbare dingen in het leven inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om op een vrolijke, enthousiaste, nuchtere, smakelijke, gezonde en gezellige manier door de dag te fietsen. ‘What you see is what you get’ is volledig van toepassing op Tessa. Niks meer, niks minder. Gewoon precies zoals het is. Daar horen natuurlijk ook minder leuke dingen bij maar met een positieve insteek in het leven gaat het zonnetje altijd weer schijnen!