HELP! Ik ben (alweer!) mijn geduld kwijt…

Wanneer je mij vraagt wat ik het moeilijkste vind aan moeder zijn? Dan zeg ik: Geduld bewaren…. Och. Tot 10 tellen zou toch zo simpel kunnen zijn. Maar op zoveel momenten lukt het mij niet om de rust te bewaren en geduld op te brengen om samen rustig een oplossing te bedenken voor bijvoorbeeld zeer ongewenst gedrag van onze kinderen… HELP! Hoe kan ik mijzelf verbeteren op dit gebied?

Om je een idee te geven van een voorbeeldsituatie:

Jools heeft een ballon en Pippa wil daar ook mee spelen. Ze loopt naar Jools toe en probeert de ballon uit haar handen te trekken. Jools laat dat niet toe en geeft Pippa een duw waardoor ze met haar rug tegen de muur knalt. Ik zie dat gebeuren en word WOEST. Ik trek Jools aan haar arm weg bij Pippa en breng haar naar haar vader toe, omdat ik te boos ben om normaal te praten. Ik pak Pippa op, beoordeel de schade, probeer haar te troosten, vraag haar wat er precies gebeurd is en hoe het anders had gekund. Pippa: “Ik moet aan Jools vragen of ze samen wil spelen met de ballon en dan zegt ze nee, dus dan pak ik het gewoon en dan kan ik ermee spelen.”

I know… Ik had Jools niet aan haar arm weg moeten trekken en er ook met haar rustig over moeten praten. Maar de aanblik dat de één de ander pijn doet maakt iets in mij los waardoor er wat lijkt te ontploffen. Alle rust, orde en redelijkheid in mijn hoofd is op slag verdwenen en ik spring er als een leeuwin op af.

Gelukkig konden Jools en ik iets later rustig praten over wat er gebeurd was en waarom we allebei boos waren. Ik bood mijn excuses aan haar aan dat ik zo fel reageerde op de situatie en zij haar excuses dat ze Pippa hard had geduwd. Het was niet de bedoeling geweest om haar pijn te doen. Ze wilde gewoon niet dat Pippa de ballon van haar afpakte. Ze deelde mogelijke opties met mij over hoe ze het een volgende keer beter op kan lossen: “Eerst samen met woorden en als dat niet lukt, dan vraag je papa of mama erbij voor hulp.”

Ze zei daarna nog: “Je was boos op wat ik heb gedaan, hè mam? Maar je houdt nog steeds van me. Je hield alleen niet van wat ik deed.”

En zo is het. Dat weet ze gelukkig heel goed!

Andere momenten waarop ik regelmatig mijn geduld verlies: 

• tijdens het eten (zitten blijven, dooreten, zitten blijven, dooreten….)
• niet luisteren (wanneer je al een stuk of 10 keer lief, gezellig en normaal gezegd en gevraagd heb om een jas aan trekken of wat dan ook)
• huilen/schreeuwen om (in mijn volwassen ogen) ‘niets’

Ik denk dat er wat Brain Training moet gebeuren. En wat meer inlevingsvermogen in de koppies van onze kids die het heus niet zo kwaad bedoelen, nog hartstikke jong zijn en misschien zelfs onmacht ervaren. Schat ik hun kunnen te hoog in? Moet ik dit bijstellen? Zo ja? Do it. Zo nee? Chilllll en pak het rustiger aan.

Belangrijkste: Bewustzijn voorafgaand aan het moment in plaats van achteraf. Alhoewel je dit soort momenten meestal niet aan ziet komen, probeer ik er nu al op voorbereid te zijn.

Ik wil het anders, ben mij er bewust van en ga er aandacht aan besteden.

Kom op. Ik KAN dit. Eerst leren (dat is gaande), dan evolueren.

liefs,

Annette

PS: Is dit herkenbaar voor jou? Laat het mij weten in een reactie op Facebook of hieronder. Gedeelde smart is halve smart!

Over de schrijfster van dit artikel
Annette de Graaf (34 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops (32) en mama van dochters Jools (4) en Pippa (2,5). Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam (waar ze momenteel een jaar onbetaald verlof van heeft gekregen), KLM Blogger en onderdeel van Team Canon Photography Nederland ook oprichtster van MOMspiration.nl; sinds februari 2015 een blog voor (wannabe) heppie mama’s.

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is helemaal oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Annette en haar gezinnetje zijn op dit moment samen een jaar aan het reizen. Van juni tot en met december 2017 reden ze in een Jeep met daktent Zuidelijk Afrika door (Zuid Afrika, Namibië en Botswana). Op 9 december vlogen ze -na een korte stop in Amsterdam- door naar Argentinië om vanuit hier Zuid Amerika te ontdekken per bus, taxi, trein, boot en camper. Met z’n viertjes proberen ze op een relaxte manier zoveel mogelijk te zien en beleven van deze prachtige landen (Argentine, Uruguay, Brazilië, Paraguay en Chili). Hierover wordt uitgebreid gerapporteerd op MOMspiration.nl, blog.klm.com en Instagram onder de naam The Flying Dutch Family.

Disclaimer
Annette & haar collega’s Tessa & Marjolijn bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.