Misschien denk je nu: “Doet ze dit echt? Durft ze een blog te schrijven over borstvoeding?” Haha JA! Ik durf dit. MOMspiration bestaat deze week 4 jaar en ik heb de afgelopen jaren geleerd dat wij, in deze postieve online community voor perfecte imperfecte moeders, open mogen en kunnen praten over wat ons bezighoudt. Zonder dat daar een oordeel over geveld wordt. We halen elkaar niet naar beneden, maar versterken elkaar juist. We moedigen elkaar aan om de beste versie van onszelf te zijn. Dat iedereen op een totaal andere manier haar beste versie is, dat vinden wij juist prachtig en ontzettend interessant. Daarom durf ik nu dit onderwerp aan te snijden waar ik in m’n hoofd alvast voorzichtig over aan het nadenken ben: Ga ik ons 3e kindje, dat eind juli geboren wordt, borstvoeding geven of niet?
Even terug in de tijd…. (24 september 2013)
Toen ik 6 (!) jaar geleden zwanger van Jools was, speelde dit vraagstuk helemaal niet. Het voelde voor mij/ons toen niet eens alsof we een keuze hadden. Als voorbereiding op het voeden van onze aanstaande eerste dochter bezochten we een voorlichtingsavond over borstvoeding (georganiseerd door het geboortecentrum) en had ik een consult met een lactatiedeskundige. Er werd uitgebreid verteld wat alle voordelen van moedermelk en borstvoeding waren en ik won de informatie gewillig in. Het klonk geweldig. Dit gaan we doen. Ik had er zelfs zin in en was heel benieuwd hoe het zou zijn. Maar vast: geweldig.
Borstvoeding? GEWELDig.
De eerste dagen na de bevalling van Jools zijn compleet weggevaagd uit mijn geheugen. Het schijnt iets te maken te hebben gehad met een combinatie van in shock zijn door een traumatische bevallingservaring gecombineerd met heel veel morfine enzo. Hoe het dus precies ging met borstvoeding geven kan ik je dus niet vanuit persoonlijk oog- en borstpunt vertellen. Ik heb wel een foto gezien waarop ik borstvoeding aan het (proberen te) geven ben, dus er was wel wat gaande.
Maar dit was ook happening:
Jools kreeg niet genoeg voeding binnen en moest dus extra gevoed worden. Degene die hierover ging in het ziekenhuis (wie?) was bang voor tepel/speenverwarring, dus kreeg Jools Nutrilon uit een plastic bekertje. Dit weet ik nog wel! Het zag er zo hilarisch uit, dat ik er enorm van moest lachen. Maar dat kon niet, want dat lachen deed veel te veel pijn na de keizersnede….!
De dagen die volgden in het ziekenhuis, heb ik veel gekolfd om de aanmaak van melk te stimuleren. Het ging niet van harte, maar ik zette door. Iedere druppel was een feestje waard. Jools kreeg inmiddels afgewisseld de borst en een fles aangeboden, want ons leek dat prima. Jools vond het ook prima. Die tepel/speenverwarring was helemaal geen issue.
Wat ik wel een issue vond, was hoe plastisch er in het ziekenhuis door de verloskundigen/lactatiedeskundigen om werd gegaan met mijn borsten. Alsof het apparaten waren. Ze werden op vrij hardhandige wijze in allerlei bochten gewrongen om in de juiste hoek aan de baby vastgekoppeld te worden. Uhhh… AU! Is dit de normale gang van zaken? Ik had geen idee, want alles was nieuw voor mij. Dus: leerde ik dat dit normaal was. Dat borstvoeding pijn deed bij het vast- en loskoppelen én tijdens het voeden, werd voor mij normaal.
Toen de productie thuis goed op gang kwam, werd de pijn alleen maar heftiger. M’n borsten leken wel meloenen en deden zo, zoveel pijn. Naast de pijn in m’n buik van de keizersnede, was de druk in/op/om m’n borsten behoorlijk hels. De kraamverzorgster stopte enorme maandverbanden in de vriezer en vouwde ze daarna bevroren in m’n bh om de pijn te verzachten. Wow. Ok. Is dit de normale gang van zaken? Ik had geen idee, want alles was nieuw voor mij. Dus: leerde ik dat dit normaal was.
Niet veel later stond mij weer iets nieuws te wachten: Borstontsteking nummer 1. En een paar weken later borstontsteking nummer 2. Doorgaan met voeden zou de ontsteking verhelpen, dus dat deed ik natuurlijk. Maar ook toen de ontstekingen weg waren, bleef de lactatiedeskundige mij aanmoedigen om door te gaan met borstvoeding. Dat wij daarnaast al sinds de geboorte ook regelmatig flesjes met Nutrilon of gekolfde melk gaven vond zij niet verstandig: “De borst is het beste voor je kind en voor jullie band.” Daar was ik het niet helemaal mee eens. Want: De fles werkt ook prima en is fantastisch voor de band tussen vader en kind. Maar ook tussen de opa’s, oma’s, tantes, ooms en vrienden en ons kind. Jools bleef prima groeien, had prima ontlasting en was een ontspannend en tevreden baby. Borst of fles, borstvoeding of kunstvoeding: wij volgden steeds meer ons eigen pad in plaats van keurig de adviezen te volgen.
Had iemand ons dát advies maar gegeven:
Volg je gevoel, volg je hart: doe waar jij en je kind je goed bij voelen!
Drie maanden na de geboorte van Jools ging ik weer aan het werk. Daar ergens in een speciaal kamertje met de deur op slot te gaan zitten kolven zag ik absoluut niet zitten. Ik vond het borstvoedingsavontuur na drie maanden wel prima geweest. Ondanks dat we zeker prachtige momenten samen beleefd hebben, kon ik het ook als kiespijn missen. Net als die lekkende Lily Pads en zoogkompressen. Ik wilde heeeel graag m’n eigen lijf weer terug.
1,5 jaar later (31 maart 2015): Here we go. Again.
Al bovenstaande tekst zou ik kunnen kopiëren om je het verhaal van na Pippa’s geboorte te vertellen. Ook werd ik weer flink gepusht om door te zetten met borstvoeding. Ondanks de pijn. Ja, we hebben prachtige momenten samen beleefd: Pippa en ik samen. Heerlijk knus en bijzonder. Ja, het ging na een week of 6 echt wel beter en makkelijker. Maar…. ik bleef borstvoeding geven een flinke opgave vinden.
En straks dan? (eind juli 2019)
Gelukkig hebben we nog een half jaartje eens goed na te denken wat we willen. Wat ik wil, want Thaddeus vindt dat ik dit moet beslissen. Hij vindt goed wat ik goed vind in dit geval. Hij weet en heeft gezien hoezeer borstvoeding een strijd is geweest na de geboortes van Jools & Pippa. Het heeft mij zoveel pijn gedaan, tranen gekost en energie gevreten, dat het idee alleen al om weer borstvoeding geven bij mij weerzin opwekt. Ik krijg er een negatief gevoel van. Maar ik weet ook dat het prachtig en bijzonder en intiem kan zijn. Is het de pijn en tranen waard om die momenten te kunnen beleven? Is dat de prijs die ik daarvoor wil betalen?
Misschien heb jij ook een soortgelijk verhaal dat jij met mij wilt delen? Of heb je tips en trucs die mij kunnen helpen een beslissing te nemen? Of misschien moet ik nog helemaal geen beslissing (willen nemen) en kan ik maar beter gewoon zien hoe het zal gaan?
Let me know, pleassssse!
Heel veel liefs,
Annette
PS: De uitgelichte afbeelding -helemaal bovenaan- is niet hoe ik er dagelijks uitzag net na de bevalling van Pippa. Dit was een professionele fotoshoot voor een reclamecampagne voor Nutricia en ik zat dik in de make up en haarstyling 😉 Mijn smile was wel echt. Zo trots keek ik naar mijn geliefde én de vader van onze twee heerlijke dochters.
The Flying Dutch Family 
Dapper en eerlijk dat je hier over schrijft. Ik heb twee keer een positieve ervaring met borstvoeding, dat gun ik iedereen, maar de realiteit is anders. Het advies van: ‘volg je gevoel en wat goed voelt’ is sowieso heel goed.
Ik herken de ‘klinische en hardhandige omgang’ met je borsten, vooral in het ziekenhuis.
Borstvoeding of flesvoeding, het is allebei goed en gebeurt allebei met zóveel liefde. Als je toch nog eens met iemand erover wil praten om voor jezelf tot een besluit te komen zou je misschien ook met een (andere) lactatiekundige kunnen praten. Want een goede lactatiekundige is eerlijk en zegt ook dat flesvoeding ook goede keus kan en mag zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor je mooie en lieve reactie! Dat ga ik zeker overwegen om met een (andere ;-)) lactatiekundige te praten.
LikeLike
Wat knap dat je het zo durft te beschrijven. Bij mij kwam alles goed op gang, maar dat geweldige gevoel wat veel moeders ervaren had ik dus totaal niet. Ik vond de druk van cb en iedereen ook enorm! Mijn zoon vond het heerlijk, maar kon niet doseren en bleef veel te lang drinken waarna hij de hele dag verder spuugde… en na 5 weken was ik lichamelijk uitgeput. Ik ben op advies van de dokter! gestopt en naar flesvoeding overgestapt. Ik voelde zo’n enorme opluchting… en mijn zoon?! Die heeft vanaf de eerste fles niet anders meer gewild! En onze band is super! Doe wat je hart je zegt, de druk van de buitenwereld is zo groot. Zelf weet je volgens mij allang wat je wilt. Succes en geniet van de komende maanden!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat fijn dat de dokter zo goed naar jou en je baby keek en luisterde!
En je hebt gelijk: ik weet eigenlijk best wel heel goed wat ik wil 😉 Ga me dit keer niet gek laten maken door wat anderen vinden of zeggen. Met de mentale steun van vriendlief gaan we precies doen wat voor ons goed voelt!
LikeLike
Hi Annette,
Ik snap je dilemma heel goed. Ik heb bij mijn eerste ook een maand geploeterd met borstvoeding, ook onder begeleiding van een lactatiekundige voelde ik me toen echt genoodzaakt te stoppen. In het kort: op dag 2 al kloven die maar niet heelden, daarom overgestapt op 100% kolven met de gedachte om als mijn huid weer mooi was, weer aan te leggen, Ik was door de beleefde pijn alleen zo bang geworden om aan te leggen, dat het aanleggen niet goed ging. Toen weer kolven, etc. De hele tijd die twijfels… Toen ik besloot te te stoppen omdat ik een borstontsteking naderde, ging het acuut mentaal en fysiek beter met zowel mijzelf als mijn dochter.
Toen ik nog niet eens zwanger was van de tweede wist ik wel al dat ik wederom voor borstvoeding wilde gaan. Misschien helpt mijn motivatie je: met de kennis en ervaring die ik nu heb, is de kans groter dat het een volgende keer WEL goed gaat. Daarnaast wil ik de eerste periode biological nurturing, ofwel instinctief voeden, proberen. Juist door de theoretische aanlegadviezen van kraamhulp en verpleegkundige, ging ik veel te veel in mijn hoofd zitten en gebruikte ik mijn hele gevoelswereld niet meer. Terwijl dat, net als bij een bevalling, zo belangrijk is bij borstvoeding. Dus geen Madonnahouding, rugbyhouding, weet ik veel meer voor mij (in de eerste cruciale periode). Een derde dingetje dat ik meeneem, is dat ik niet zo lang meer onzeker wil zijn. Dus met overtuiging keuzes maken, ook het stoppen eerder beslissen als het niet gaat, dat soort dingen. Voorop gaat deze keer niet de borstvoeding staan, maar de verbinding met de baby. Wellicht dat die ontspanning rondom de borstvoeding ook al helpt in het slagen ervan.
Ik hoop dat je er wat aan hebt, heel veel succes!
Liefs,
Didi
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor je uitgebreide reactie en tips! Ik ga zoals je zegt ook proberen helemaal in mijn eigen gevoelswereld te blijven en keuzes met overtuiging maken. Dat zal nog wel een uitdaginkje worden omdat ik een paar dagen in het ziekenhuis moet blijven na de keizersnede, maar ik ga Thaddeus vragen om mij hierin te steunen. Dan vormen we samen een (gevoels)blok ;-)!
LikeLike
Mijn ukkie is nu 19 maanden en ik geef hem nog 2 keer per dag BV.
In het begin viel het idd niet mee. Maar werd wel steeds gemakkelijker. Ontstekingen zijn me op een haar na bespaard gebleven.
Heb tot mijn uk 1 jaar was ook nog 2 keer gekolfd. Kolven op werk deed ik al na 3 weken niet meer, wat een ramp was dat!
Nadat m’n kind 1 was ben ik gestopt met kolven. Nu kan ik ook wel eens een avondje weg en dan sla ik de voeding over en kolf ik niet. Ik heb er geen last van.
Het is nog steeds ‘ons’ moment in de ochtend en avond.
Snap he goed dat het niet vanzelfsprekend is, maar voor ons werkt het zo goed!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat fantastisch dat het voor jullie zo goed werkt! Geniet van jullie momentjes!
LikeLike
Mijn ervaring is vooral dat ik zelf zo veranderd bleek te zijn tussen m’n 2 zwangerschappen. Waar het bij Ravi een strijd was, en ik vooral snelsnelsnel m’n lijf terugwilde, had ik 2 jaar later veel meer rust, en heb ik Kai ruim 1,5 jaar gevoed.
Vooraf wist ik dat niet, en besloot ik vooral met de flow mee te gaan. Een eerste keer aanleggen na de geboorte, toen een tweede keer, en mezelf toestaan te allen tijde te stoppen als het niet meer ok voelde.
Geniet van je zwangerschap meis, en straks van jullie kleine frummel. Jouw kennende maak je vast de keuze die voor jullie het beste is.
LikeGeliked door 1 persoon
Annet, heerlijk die eerlijkheid en de vragen die we ons allemaal stellen gewoon uitgesproken.
Bij mij leek mn dochter Mint voor borstvoeding geboren. Ze hapte direct goed. En groeide fantastisch. Na 8 weken ben ik er toch mee gestopt. Ik was inmiddels één borstontsteking verder. Wat een pijn. Maar wat mij nog het meeste op brak was het continue met voeding bezig zijn. Want mijn dochter wilde elke 2 uur drinken. Overdag en s nachts. Achteraf gezien vulde de voeding niet genoeg. Er ging een wereld voor me open toen we overstapte op flesvoeding. Ik ruste weer uit en mn korte lontje verdween.
Nu ben ik 16 weken in verwachting van de tweede. Deze vraag heeft mij ook al bezig gehouden. Ik heb besloten er in de kraamweek voor te gaan als ik me er goed bij voel. En daarna dan zien we wel weer verder, maar de flesvoeding zal al in de kast klaar staan voor het geval dat….
LikeLike
Doen waar jij je goed bij voelt ….. !!!!
Na de keizersnede moet het echt op gang komen, ik zeg altijd dat het kindje niet langs het knopje borstvoeding gaat.
Ik heb ook twee positieve ervaringen van 11 en 18 maanden. De eerste is zelfs pas na 6 weken aan de borst gegaan, tot die tijd lukte het niet…
En kindjes van de fles worden ook gewoon groot en hebben echt niet het gevoel liefde gemist te hebben!!!
LikeLike
Hi Annette, wat fijn dat je zo open en eerlijk verteld. Mijn borstvoeding bij onze zoon was net zo’n strijd, inclusief de 2 borstontstekingen… Uiteindelijk heeft mijn man mij op mijn plaats geroepen. We hadden van te voren afgesproken dat hij in de gaten zou houden hoe ik er onder was en als de pijn het genieten ging overheersen en de frustratie duidelijk zichtbaar werd, dat hij mij dan zou vertellen dat het tijd is om te stoppen. Gelukkig heb ik dat dan ook na 8 weken gedaan, omdat hij mij even stop zette en herinnerde aan onze afspraak. Daardoor kon ik eindelijk gaan genieten van dat prachtige wonder. Wel jammer dat ik voor mijn gevoel dus een stuk over geslagen heb. Gelukkig ben ik nu zwanger van nummer 2 en mag ik in augustus ook het avontuur opnieuw aangaan. De borstvoeding probeer ik nu gewoon weer en we zullen wel weer zien hoe het gaat.
LikeLike