Hier zit ik dan. Helemaal alleen thuis op zondagmiddag. Een bizarre gewaarwording. Op de achtergrond staat een rustig muziekje op en de poesjes Vrijdag en Zondag liggen heerlijk in de zon te slapen.
Ineens zijn de kids oud genoeg (9 en 7 jaar) om zelf met vriendjes te gaan zwemmen. Manlief is ondertussen nog wat achterstallig werk aan het wegwerken.
De zondagochtend begint bij ons standaard met het sportmoment van manlief en zijn vrienden. Vandaag ga ik aansluitend ook sporten. En de boys, die willen zwemmen.
Hop op de fiets: mama linksaf om te sporten en de mannen rechtsaf om te zwemmen.
Na het sporten spreek ik met manlief af om een cappuccino te drinken bij ons favoriete Italiaanse restaurant Panini. We bespreken onze verbouwplannen en wat er verder allemaal speelt. Hoe trots we zijn op onze boys Freek en Tom en hoe zij zich ontwikkelen.
En dan gaat hij op pad om wat werk te doen en kom ik thuis in een opgeruimd huis met ok, op de slaapkamer nog een berg was die gedaan moet worden. Kastjes die uitgeruimd moeten worden en….
En verder, verder even helemaal niets.
Nu de kids ouder zijn komt er weer wat ruimte, ruimte waarin tijd maken voor mezelf weer een stukje gemakkelijker wordt.
De tropenjaren zijn voorbij.
Ik begrijp dat we nu in een korte rustige fase zijn beland voordat de pubertijd losbarst.
Bizar hoe snel het allemaal gaat.
Daarom laat ik de boel de boel. Knuffel ik even met poesje Vrijdag die dankbaar gebruik maakt van de rust en snel bij me op schoot kruipt. En geniet ik van het moment.
Even helemaal niets. Alleen ruimte voor hier en nu. Dankbaarheid voor alles wat ik heb en waar we als gezin staan.
Het maakt me intens gelukkig.
Elke fase van het ouderschap kent z’n uitdagingen. En z’n mooie momenten.
Wat is op dit moment jouw grootste uitdaging? En wat was vandaag jouw mooiste moment, dat kleine geluks moment? Deel je het met ons?
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door