Ohhhhhh wat is dit gaaf om de wereld in te mogen schreeuwen! WIJ GAAN EMIGREREN! Wij hebben een mega groots avontuur in het vooruitzicht waar we niet normaal veel zin in hebben allemaal. Maar hé, waar vliegen wij eind juni dan naar toe???
Wij.
Vliegen.
Naar….
*tromgeroffel tromgeroffel tromgeroffel*….
Noorwegen!!!!
Een nieuwe baan in het buitenland
In juli 2020 heb je misschien mijn verhaal gelezen over hoe jammer we het vonden dat we nét niet naar Zuid Afrika gingen emigreren. Ik zou daar gaan werken op Green School South Africa in Paarl, maar een werkvisum krijgen in dat land is extreem lastig en was op korte termijn niet te realiseren.
Het idee om in het buitenland te gaan wonen en werken en de kinderen op een internationale school onderwijs te laten ervaren bleef kriebelen. Ik hield mijn oren en ogen goed open en stuurde zo nu en dan wat sollicitatiebrieven naar scholen in het buitenland. Een paar keer kwam daar een reactie op -en had ik zelfs ook prachtige gesprekken met schoolleiders in allerlei hoeken van de wereld-, maar die ‘excitement’ en het ‘meant-to-be’ gevoel zoals we bij Green School South Africa hadden gevoeld waren we nog nergens anders tegengekomen.
Tot ik afgelopen woensdagavond (27 januari 2021) een vacature voorbij zag komen van een school in het Zuidwesten van Noorwegen. Die omgeving (tussen Bergen en Stavanger) sprak mij enorm aan en ik wist zeker dat Thaddeus dat ook te gek zou vinden. Hij heeft namelijk in Bergen fysiotherapie gestudeerd en sprak altijd met lovende woorden over die omgeving. Die avond probeerde ik het sollicitatieformulier via de TES Recruitment website te versturen, maar op de één of andere manier lukte dat niet. Er kwam steeds een bericht dat er een error was. Ik liet het even rusten.
De volgende ochtend (op donderdag 28 januari) dacht ik weer aan die vacature en besloot nog een poging te wagen. Weer liep de pagina vast bij het versturen. What to do? Iets anders proberen: Misschien was m’n motivatiebrief te lang? Eens kijken wat er gebeurt als ik het formulier verstuur zonder die brief. Dat lukte. Formulier verstuurd naar Haugesund International School in Torvastad op het eiland Karmøy in Noorwegen. Maar ja, een sollicitatieformulier zonder motivatiebrief stelt niets voor. Wat nu? Een email naar de school sturen? Ja, dat is een goed plan.
Helaas bleek de website van de school niet te werken. Ik kon het in ieder geval niet openen. Na een grondige zoektocht via Google kwam ik terecht op de website van de IB > de wereldwijde International Bachelorette organisatie waar mijn huidige school (Internationale School van Amsterdam) ook onder valt. Daar vond ik informatie over de school en als ik een email naar de PYP coördinator (PYP = Primary Year Programme) wilde sturen, dan verliep dat via een soort berichtenfunctie op de IB website. Verder had ik nog nergens een emailadres kunnen vinden, dus typte ik op hoop van zegen een berichtje waarin ik schreef dat mijn sollicitatieformulier zonder motivatiebrief verstuurd was op de TES website. Ik vroeg hem naar welk emailadres ik die motivatiebrief alsnog kon sturen en klikte op ‘verzenden’.
Een kwartier later (om 10.30 uur) vloog een email van PYP coördinator Ryan m’n inbox binnen waarin hij schreef:
“You should hurry, as we are in the final stages of filling the position.”
Dus ‘hurry-de‘ ik als een malle en stuurde gelijk m’n motivatiebrief en nog voor de zekerheid m’n CV naar hem toe.
Om 11.45 uur stuurde Ryan een email waarin hij zei dat de informatie er ‘great’ uitzag en of ik ‘ASAP’ beschikbaar was voor een interview via Zoom.
Om 12.00 uur zag ik opeens zijn gezicht op m’n scherm op m’n laptop in de keuken.
Om 13.15 uur belde ik Thaddeus om te vertellen dat ik dacht dat dit DE school wel eens kon zijn waarvoor we naar Noorwegen zouden emigreren.
Op vrijdagochtend 29 januari volgde een tweede sollicitatiegesprek waarbij ook het hoofd van de school aanwezig was: Julie. Met haar was het, net als met Ryan, een soort vriendschap op het eerste gezicht. Nu ook voelde het sollicitatiegesprek als een inspirerend en gezellig online samenzijn. We vulden en voelden elkaar enorm goed aan en we spraken zelfs het ‘meant-to-be’ gevoel uit.
Op maandagochtend 1 februari stuurde Julie het officiële bericht waarin ze liet weten dat ze mij een baan op Haugesund International School wilden aanbieden. Ohhhh wat een heerlijk nieuws! Het goede gevoel was dus echt wederzijds.
Hoe neem je de beslissing om te gaan emigreren?
Een week vol praten, praten, praten en denken, denken, denken volgde. Thaddeus deed grondig onderzoek naar wat wonen en werken in Noorwegen allemaal met zich meebrengt en ik zat vooral te hopen dat hij zsm JA zou zeggen, zodat ik het contract kon ondertekenen. Hij is de denker en de onderzoeker en ik volg voor 1000% mijn gevoel. We namen Jools en Pippa mee in bijna alle gesprekken en emoties, want wij vinden hun mening en gevoel net zo belangrijk als dat van ons. Gelukkig waren zij super enthousiast bij het idee. Ze willen heel graag naar een school waar ze lekker nieuwsgierig mogen zijn, waar ze eindeloos mogen kletsen met hun juf of meester, waar ze iedere dag uitgedaagd worden om creatief te denken en handelen, waar ze eigenaarschap krijgen over hun eigen leerproces, waar fouten maken wordt gezien als iets wat fantastisch is en waar werkboeken nooit leidend zijn, maar waar de vragen en verwonderingen van het kind de basis zijn van (zo goed als) alles wat er op een dag gebeurt.
Om je een idee te geven van wat de PYP is:
Op zondagavond 7 februari kwam DE ja van Thaddeus. Ondanks dat hij het nu hardop uitsprak en ik hier al een week op hoopte en wachtte, kwam het bij mij nog niet echt binnen. De volgende ochtend, op maandag 8 februari kwam het ietsje meer binnen. Toen ik Jools en Pippa wakker maakte, vroegen ze gelijk (net als iedere ochtend de afgelopen week) of papa al wist wat hij wilde. Ik zei dat ze hem dat zelf maar moesten vragen. Ze liepen samen naar beneden en stelden hem in de keuken DE vraag. Ze kregen DE ja. Daarop volgde de allerliefste emotionele knuffelen ever. De meiden vroegen of ze het vandaag, op hun eerste schooldag na de school-lockdown, mochten vertellen in de klas. Dat mocht. Deze dag lichtten we ook onze familie en vrienden in. We hadden hen al meegenomen in het proces, dus het kwam niet helemaal als een donderslag bij heldere hemel. Alhoewel…. Er zaten 11 dagen tussen de eerste Zoom meeting en ons besluit. Best rap om te besluiten dat je gaat emigreren!
Het contract is getekend: we gaan écht emigreren naar Noorwegen!
Toen ik m’n handtekening onder het contract zette en dit stuurde naar Julie, kwam het idee nog een beetje meer binnen. En nu ik dit allemaal aan het typen ben weer wat meer. Het is zo lastig te bevatten dat we over 4,5 maand op het vliegtuig stappen om te emigreren naar Noorwegen! De voorpret (de zoektocht naar een huis, Sol inschrijven voor Barnehagen, Noors leren + de andere punten op de to-do lijst afwerken) die we de komende tijd zullen beleven zal het gevoel steeds echter maken en wanneer je er met mensen over praat dan groeit het verlangen naar het avontuur tot steeds grotere hoogtes. Oehhh, wat hebben we er nu al zin in!
liefs,
Annette
PS 1: Dit is één van de huizen waar we verliefd op zijn (links in het midden met dat donkerblauwe/zwarte/grijze (?) dak):
PS2: Hier is een filmpje over het eiland Karmøy:
The Flying Dutch Family 
Gepubliceerd door