Ben ik eigenlijk wel een goede moeder?

Toen onze dochters nog babytjes waren is bovenstaand vraagstuk nul komma nul keer in m’n hoofd opgekomen. Klinkt misschien gek of arrogant of weet ik veel wat, maar ik vond opvoeden en moeder zijn van een baby en dreumes niet zo heel erg moeilijk ofzo. Easy peasy zelfs. Ondanks weinig, to zeer weinig tot geen slaap wist ik wat ik deed en volgde mijn gevoel -wat vrijwel altijd leek te kloppen-. Zoals wij gehoopt hadden dat onze kids zouden zijn, zo waren ze eigenlijk ook: blije, gezonde, sociale meisjes met lekker veel energie. Maar nu zijn ze dus opeens (!) 3 en 4 en heeft easy peasy ruimschoots plaatsgemaakt voor:

HELLLLLUPPPP! 

Wisten wij veel wat ons nog te wachten stond. Wisten wij veel dat opvoeden iedere dag weer een enorme uitdaging is en als verrekte ingewikkeld bestempeld mag worden?!

Wat gelukkig helllluppppt zijn jullie. Mijn darling vriendinnen, (schoon)moeder en MOMspiration’s ontzettend fijne en positieve online community voor perfecte imperfecte moeders, die mij verzekeren dat het he-le-maal normaal is om regelmatig werkelijk even geen enkel idee te hebben wat je zou moeten doen, aan het doen bent of gedaan hebt. Dat je je afvraagt of er mensen bestaan die wél geduld hebben op die momenten dat jij het liefste de overactieve stembanden voor een uurtje of wat met een betovering kunt laten bevriezen of wéér eens toegeeft aan iets waarvan je al 9(0) keer hebt gezegd dat het écht niet mag of wanneer je net de was keurig opgevouwen in de kast terug hebt gelegd en die een minuut later uitgespreid over het bed ziet liggen: “Ik zocht m’n dansjurk, mam”……..

HELLLLUPPP!

En ik weet het, ik weet het, ik weet het. Het nog maar kinderen. Hele jonge kinderen. Ze zijn nog maar net geboren. Wanneer ze dit soort dingen niet zouden doen en geen streken uit zouden halen en altijd maar keurig hun bord leeg eten en nooit eens knoeiden en zelf hun troep netjes opruimden en nooit ruzie zouden maken dan zou dát juist niet normaal zijn. Ik heb in ieder geval nog nooit zo’n kind of zelfs volwassene ontmoet.

Dit soort dingen kan ik allemaal prima bedenken wanneer het niet the heat of the moment is.

Dus.

Ga ik de volgende keer in the heat of the moment bovenstaande relativering proberen te herinneren. Of beter nog: daarvoor én tijdens én erna. Aangezien ik een nogal felle tante kan zijn, is dat best een uitdaging. Gelukkig houd ik van uitdagingen, dus: ik ga ervoor. Ik denk echt dat wanneer ik mij wat beter kan beheersen en meer geduld kan bewaren, ik een betere moeder kan zijn. Hopelijk is er dan voor die stomme twijfel -die ik als titel gebruikt heb- geen plaats meer.

Want.

Een goede moeder is -in mijn ogen- iemand die haar kind(eren) liefdevol verzorgt. Iemand die haar kind(eren) bewust klaarstoomt voor een zelfstandig leven in de maatschappij.

Hoe dat exact ingevuld wordt, is wat mij betreft bijzaak. Als het maar met heeeeeel veel liefde gebeurd.

—————————————————————————-

FLASHBACK: 
Oh, nu moet ik opeens aan een opmerking van m’n eigen vader en moeder denken. Zo’n opmerking die ik naar mijn gevoel wel 10.000 keer gehoord tijdens mijn jeugd:

We doen dit, omdat we van je houden.

Het zal mij benieuwen wanneer we die er zelf uitflappen tegen Jools & Pippa. Want nu, nu ik zelf moeder ben, begrijp ik eindelijk wat mijn ouders hiermee bedoelden….

——————————————————————————–

Terug naar het begin. Terug naar de titel.

Ik kijk mezelf nu recht en streng in de spiegel aan en stel DE vraag:
“Ben ik eigenlijk wel een goede moeder?”

Ik moet ervan lachen.

“JAAAA silly! Natuurlijk ben ik een goede moeder.” zeg ik hardop tegen mezelf. “Ik ben ben perfect imperfect en sta mezelf toe om af en toe keihard op m’n bek te gaan. Dat mag. Als ik er maar van leer en het de volgende keer probeer om beter te doen. Iedere dag is weer een nieuwe dag met nieuwe uitdagingen en obstakels waar ik nog nooit eerder mee te maken heb gehad. Nieuwe streken, nieuwe fases, nieuwe emoties die onze guppies zelf ook nog helemaal niet onder controle hebben. Zij proberen van alles uit en ik ook. Samen leren we. Samen vallen we. Samen staan we weer op. Zij mogen weten dat ik ook niet alles weet. Zij mogen weten dat het oké is om iets moeilijk te vinden. We willen allemaal hetzelfde: lekker in ons vel zitten. Ons oké voelen. Ons blij voelen. Maar die regendruppels en bliksems horen er ook bij. Die zorgen ervoor dat we het zonnetje daarna nog meer waarderen. Want hij schijnt altijd, daar achter de (donder)wolken.”

Zo.

Dit had ik even nodig.

Bedankt voor het lezen van mijn eigen therapeutisch getyp….! Hopelijk vang ik twee vliegen in 1 klap en heb jij er ook iets aan. Laat je mij dat weten? Of je dit herkent? En of het je misschien een beetje helpt?

 

Liefs,

Heel veel liefs,

En knuffels,

Annette

PS:

Ben echt mega geïnspireerd om een artikel te schrijven over de invloed die Social Media op ons heeft. Nadat ik hier gisteren een poll hield over dit onderwerp, bleek dat ruim 700 van de 1100 ondervraagden (weleens) onzeker worden van posts van anderen. Het lijkt voor hen dan dat andere moeders een veel strakker lijf hebben dan zij (waarom heb ik dat niet?), dat hun kinderen nooit eens vervelend zijn (hoezo gaat het opvoeden hen zo gemakkelijk af en mij niet?), dat andere moeders altijd maar leuke dingen doen met hun kinderen (ik heb daar geen energie voor, ben ik dan wel een leuke moeder?), etc, etc. Tijd om hier aandacht aan te besteden dacht ik zo! Ik ben al druk aan het brainstormen wat de beste benadering hiervoor kan zijn. To be continued! 
Nu eerst pizza eten en een wijntje drinken met m’n liefste schoonouders. Yessssssss.

Over de schrijfster van dit artikel
Annette de Graaf (34 jaar) is vriendin van manueel en sportfysiotherapeut Thaddeus Knops (32) en mama van dochters Jools (4,5) en Pippa (3). Zij is naast lerares Nederlands en Engels op de Internationale School van Amsterdam (waar ze momenteel een jaar onbetaald verlof van heeft gekregen), KLM Blogger en onderdeel van Team Canon Photography Nederland ook oprichtster van MOMspiration.nl; sinds februari 2015 een blog voor (wannabe) heppie mama’s.

Door te laten zien dat het leven veel leuker is met The Sunny Side Up inspireert zij moeders (en overige geïnteresseerden) om blij, gek, gezellig, genietend, luchtig, sportief, reizend, fashionable en gezond de dagen door te brengen. Maarrrr het is helemaal oké om soms even keihard te klagen. Hoort er ook bij! Zolang het niet te lang duurt….

Annette en haar gezinnetje zijn op dit moment samen een jaar aan het reizen. Van juni tot en met december 2017 reden ze in een Jeep met daktent Zuidelijk Afrika door (Zuid Afrika, Namibië en Botswana). Op 9 december vlogen ze -na een korte stop in Amsterdam- door naar Argentinië om vanuit hier Zuid Amerika te ontdekken per bus, taxi, trein, en boot. Met z’n viertjes probeerden ze op een relaxte manier zoveel mogelijk te zien en beleven van deze prachtige landen (Argentine, Uruguay, Brazilië, Paraguay en Chili). In april deden zij een ‘Rondje Nederland’ waarbij ze verbleven op het ss Rotterdam, in de Efteling op vakantiepark Het Loonsche Land, Recreatiepark Terspegelt, WILDLANDS Emmen/CenterParks Sandur. Eind mei heeft ze met Eliza het zuiden van Spanje ontdekt. In juni heeft ze 2 weken genoten van La Douce France en in juli reisde ze een vriendin door Californië. In augustus en de rest van 2018 gaan Annette en haar gezin zich focussen op wat meer rust en regelmaat terugbrengen in hun leven: ze gaan namelijk weer werken en naar school én hebben een huis gekocht waar ze begin 2019 in zullen gaan wonen.

Over dit alles wordt uitgebreid gerapporteerd op MOMspiration.nl, blog.klm.com en Instagram onder de naam @theflyingdutchfamily

Disclaimer
Annette & haar collega’s Tessa & Marjolijn bloggen alleen over dingen die ze zelf meemaken of producten die zij zelf (hebben) gebruikt. Zij geven hierover ‘slechts’ hun persoonlijke mening.